Hyperemesis Gravidarum

Hyperemesis Gravidarum wat een woord he ... Deze kwaal heb ik gedurende mijn hele zwangerschap in extreme mate gehad.

Vanaf het moment dat ik zwanger was ben ik eigenlijk vanaf dag 1 misselijk geweest. Bijna alle vrouwen hebben wel last van een bepaalde misselijkheid in de zwangerschap vooral in het begin. We dachten dan ook allebei dat dit er gewoon bij hoorde.

Tot het wel heel extreem werd en ik niks meer binnen kon houden. Er waren dagen dat ik leefde op 1 rolletje dextro energy. Omdat je op een gegeven moment zo slap word hebben we de dokter maar eens gebeld die gaf ook gelijk aan. Sharmayne het is heel normaal in het begin van je zwangerschap zo misselijk te zijn. Maar we kunnen wel even een medicijn proberen zo kreeg ik emasafene zetpillen. De eerste dag leek het echt te werken en was ik stukken minder misselijk.. Helaas de dag erna viel ik weer terug in mijn oude gewoonte een innige omhelzing met de wcpot.

Toen ik 8 weken zwanger was werd het spugen zo erg dat ik al flink was afgevallen en vooral erg verzwakt was want leven op 1 rolletje dextro en een koekje kan gewoon niet je lichaam heeft meer nodig. Ik heb toen mijn gynaecoloog opgebeld. Die vond dat ik gelijk maar moest komen naar het UMCG.  Daar zit een afdeling DOK dat is een dagopname voor zwangere vrouwen met klachten buiten de normale spreekuren om.

Daar hebben ze mijn urine getest en bleek dat ik flink uitgedroogd was daarom moest ik gelijk aan het infuus. Omdat ik zo uitgedroogd was konden ze me heel moeilijk prikken omdat je aderen gaan rollen schijnbaar. Maar na een kwatier is het dan toch gelukt. En na 2 zakken vocht voelde ik me al een stuk beter. Intotaal kreeg ik 5 zakken vocht. Daar kreeg ik ook andere medicatie Primperan zetpillen deze heb ik tot het einde van mijn zwangerschap gebruikt.

De procedure is zo dat je wel naar huis mag dus niet perse opgenomen hoeft te worden als je de volgende dag maar terug komt. Ik mocht dus wel naar huis !! Maar eerst moest ik eten want anders mag je niet weg. Het infuus lieten ze natuurlijk zitten omdat prikken haast onmogelijk was gebleken.. De volgende dag terug weer urine checken en weer aan het infuus zo gaat het net zo lang door tot de waarden weer goed zijn.

Dit soort bezoekjes zijn vele keren voorgekomen eigenlijk elke week wel weer. Toch zijn er dan mensen die zeggen joh meid met 12 weken dan is het echt minder hoor ! Dus elke keer grijp je je weer vast aan de mijlpalen 12 weken 14 weken 16 weken enzovoort .....

Maar het werd niet beter sterker nog het werd alleen maar slechter. Toen ik 10 weken zwanger was was ik al 10 kilo afgevallen. Daarom werd de diëtist ingeschakeld en die moest met mij kijken wat we konden doen om meer voeding binnen te krijgen.. Er waren 2 opties een sondevoeding of nutridrinks we hebben eerst voor de laatste optie gekozen.

Nutridrinks zijn flesjes drinken met ontzettend veel voeding er in. Erg lekker zijn ze niet. Het advies was 3 flesjes over de dag verspreiden. 2 weekjes is dat eigelijk wel vrij goed gegaan ik voelde me iets fitter al kon ik nog alleen maar liggen op bed. Eten kon ik niet zien niet ruiken en er over praten was iets wat ook echt niet lukte.

Zo hebben we nog een tijdje doorgekwakkeld dagopname's aanvullingen via het infuus veel ziekenhuis bezoeken dus.

Tot ik 19 weken zwanger was en ik 60 kilo woog. De afspraak was als ik onder de 60 kilo zou komen dat er een sondevoeding zou worden opgestart. En inderdaad een weekje later woog ik 55 kilo.

Dat betekende dat ik vanaf de start van mijn zwangerschap 20 kilo ben afgevallen !! in een hele korte tijd dat is natuurlijk nooit goed.

De sondevoeding werd dan ook direct opgestart .. het inbrengen van een slangetje in je neus verschikkelijk. Ik heb er echt complete nachtmerries van gehad. En heb de sonde ook een paar keer weer uitgespuugd waardoor hij weer opnieuw werd ingebracht.

De laatste keer trok ik het niet meer ik kreeg een complete paniekaanval ik kon niet meer ademen en slikken met dat ding en hij moest eruit !! snachts heb ik dan ook de sonde eruit getrokken en de diëtist gebeld dat ik de sonde niet meer terug wilde.

Ze gaven aan dat het mijn eigen keuze was.. Langzaam maar zeker werd het iets beter ik kon hele kleine beetjes eten binnenhouden al spuugde ik nog altijd wel een keer of 3 per dag. Maar alle eten wat ik binnen kreeg was wat !

Mijn gehele zwangerschap heeft eigenlijk in het teken gestaan van eten - spugen - ziekenhuisbezoeken. Maar ondanks dat heb ik van elke seconde genoten van dat kleine mensje in mijn buik.

De baby heeft ook geen tel last gehad van deze nare kwaal hij pakte alle eten wat er binnen kwam gelijk dus kwam wel aan zijn voedingstoffen.

Waar ik zelf ontzettend veel last van heb gehad is de mensen om je heen. Ze denken namelijk allemaal dat het er gewoon bij hoort. Dat is ook zo  in de meeste gevallen. Maar zodra het extreem word hoort het er niet meer bij en is het gewoon een ziekte tijdens je zwangerschap.Geloof me alle tips en trucs die er zijn tegen misselijkheid heb ik echt geprobeerd maar helaas. Ik had dan ook erg weinig aan de woorden meid je moet er wat voor over hebben of het gaat wel over als je 3 maanden zwanger bent. Het word beter voor je bevallen bent.

Dit was dus niet zo tot de dag van de bevalling heb ik nog dagelijks gespuugd okay het werd iets minder maar de misselijkheid en het opletten wat je eet bleef.

Inmiddels ben ik 11 weken geleden bevallen en de misselijkheid was direct over ... Dat was raar heel raar ik kon ineens weer eten wat ik wilde zonder na te denken of het wel goed zal vallen.

De eerste week vond ik dat doodeng en at ook heel voorzichtig alleen de veilige dingen die ik in de zwangerschap ook at.

Inmiddels kan ik weer eten wat ik wil, Maar hersteld ben ik nog niet mijn lichaam heeft een ontzettende klap gehad van het snelle afvallen + de zwangerschap. Maar we hebben de tijd en nemen ook de tijd om goed te herstellen.

Voor meer informatie over HG kan je lezen op de volgende website

http://steunpunthg.nl/overhg.php